تولید هیپریسین در ازای مصرف بهینه نیتروژن

Abstract

به منظور تشخیص بهتر میزان مصرف نیتروژن در اکوسیستم زراعی و کود پذیری گیاه دارویی گل راعی (<em>Hypericum perforatum</em>) طرحی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار در سالهای 1377 و 78 اجرا شد. در این بررسی، 2 سطح کودی بالاتر ، 2 سطح پایینتر از حد متوسط مورد مصرف معمول، یک سطح متوسط و شاهد بدون کود در نظر گرفته شد و تیمارها مصرف مقادیر 0- 30- 60- 90- 120 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بودند. در سال اول و دوم آزمایش مقادیر ماده خشک سرشاخه‌های گل راعی تفاوتی را در برداشت اول در بین مقادیر 150، 120 و 90 کیلوگرم نیتروژن نشان نداد.. در سال اول مقادیر هیپریسین و عملکرد هیپریسین در ازای مصرف 150، 120 و 60 کیلوگرم نیتروژن در برداشت اول از نظر آماری متفاوت نبود.. در سال 78 میزان هیپریسین تولیدی در برداشت اول در ازای مصرف 150 کیلوگرم در هکتار و در بردا شت دوم در ازای مصرف 90 کیلوگرم در هکتار در بالاترین حد قرار داشت. در این سال عملکرد هیپریسین به ازای مصرف 90، 120 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هر دو برداشت اول و دوم تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. در برداشت اول از سال 78 بالاترین شاخص برداشت در تیمار شاهد با 37 درصد و کمترین آن در تیمار حداکثر مصرف نیتروژن با 27.7 درصد بدست آمد. بدین ترتیب برای دستیابی به عملکرد بالای هیپریسین و اجتناب از مصرف مقادیر بالای کودهای شیمیایی نیتروژنه، میتوان حدود متوسط نیتروژن ( 90 - 60 ^1-kgNha ) را مصرف نمود. زیرا گل راعی به دلیل طبیعی بودن، کودپذیری زیادی ندارد.