مقایسه اثر عصاره‌‌های آویشن (Thymus vulgaris L.)، سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench.)، سیر (Allium sativum L.) و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین بر جمعیت میکروفلور روده و سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی

Abstract

این مطالعه به منظور مقایسه اثر سه نوع عصاره گیاهی و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین به‌عنوان بهبود دهنده‌های رشد مورد ‌استفاده در صنعت طیور، بر جمعیت میکروفلور روده و سیستم ایمنی جوجه‌‌های گوشتی انجام شد. 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به گروههای جیره پایه (کنترل) و جیره پایه با ppm150 آنتی‌بیوتیک، 1/0 درصد عصاره آویشن باغی (<em>Thymus vulgaris </em>L.)، سرخارگل (<em>Echinacea purpurea</em> (L.) Moench.)، سیر (<em>Allium sativum </em>L.) و مخلوطی از عصاره‌ها با دوز مشابه تقسیم شدند. شمارش <em>E. coli</em> محتویات ایلئو- سکوم در گروه مخلوط عصاره‌‌ها به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه شاهد بود. به هر حال، اختلاف معنی‌داری در شمارش<em>E. coli</em> در مخلوط عصاره‌‌ها و دیگر گروهها بجز گروه کنترل وجود نداشت. شمارش باکتریهای اسید لاکتیک در تیمار آویشن به‌طور معنی‌داری از دیگر گروهها بجز سرخارگل بیشتر بود. وزن بورس فابریسیوس در تیمار سیر افزایش معنی‌داری را در مقایسه با سایر گروهها نشان داد، اما وزن طحال تحت تأثیر قرار نگرفت. پاسخ به افزایش حساسیت بازوفیل‌های پوستی (تزریق فیتوهماگلوتنین) و همچنین عیار پادتن بر علیه گلبول قرمز گوسفند در دو دوره 27 و 42 روزگی در تیمار سرخارگل به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>p). عیار پادتن بر علیه ویروس واکسن نیوکاسل در هر دو دوره 36 و 42 روزگی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما تیمار س