مقایسه روش‌های مختلف تعیین سایندگی سنگ‌ها

Abstract

در حال حاضر، بخش عمده‌ای از فضاهای زیرزمینی عمرانی و معدنی، بوسیله دستگاه‌های حفاری مکانیزه احداث می‌شوند. همچنین، حفر گمانه‌های ژئوتکنیکی، معدنی و چاه‌های نفت و گاز، حاصل نفوذ مته به داخل سنگ است. کارآیی چنین تجهیزاتی به شدت نیازمند شناخت کامل شرایط زمین‌شناسی و ژئوتکنیکی زمین پیش روست. یکی از پارامترهای مهم در تخمین عمر مته‌ها، هزینه‌ها و ارزیابی کارآیی عملیات حفاری مکانیزه، ویژگی‌های سایشی زمین است. در این مقاله، روش‌های مختلف آزمایش قابلیت سایندگی سنگ‌ها به اختصار مرور شده است. در ادامه با معرفی یک سیستم امتیازبندی ساده برای روش‌های مختلف، کارآیی آنها در ارتباط با ارزیابی سایش در دیسک‌های برنده یک TBM برآورد شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهند که با وجود کاستی‌های قابل توجه در روش‌های ارزیابی ظرفیت سایشی سنگ‌ها، می‌توان آزمایش سرشار را به عنوان یک روش کم هزینه و نسبتاً کارآمد به کار برد. همچنین در صورت درک مناسب این کاستی‌ها، می‌توان در رفع آن‌ها تلاش نموده و نتایج قابل اطمینان‌تری به دست آورد.