تاثیر طول گام و مراحل حفر در روش حفاری مرحله ای بر میزان نشست سطح زمین در خط 4 متروی تهران

Abstract

برای کنترل نشست ناشی از حفر تونل در مناطق شهری و ایمنی سازه‏های مجاور، عوامل تاثیرگذار در عملیات حفر باید با توجه به شرایط ژئوتکنیکی منطقه و روش اجرا به درستی تعیین شود. در روش حفاری مرحله ای، طول گام و توالی مراحل حفاری اصلی‏ترین عوامل تاثیرگذار از بعد اقتصادی و اجرائی هستند. این دو عامل ارتباط تنگاتنگی با زمان و هزینه اجرای تونل‏ها به روش حفاری مرحله ای دارند، بنابراین تعیین بهینه آنها یکی از چالش‏های اصلی به شمار می‏آید. در این مقاله، تاثیر تغییرات طول گام و مراحل حفاری در خط 4 متروی تهران، با توجه به در حال اجرا بودن آن، بر میزان نشست سطح مورد بررسی قرار گرفت. از روش سه‏بعدی اجزای محدود برای تخمین نشست در حالت‏های مختلف طول گام و توالی مراحل حفاری استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به خواص ژئوتکنیکی منطقه و ابعاد حفریه، طول گام‏های حفاری محافظه‏کارانه تعیین شده و پیشنهاد می‏شود برای بالا بردن راندمان اجرائی، واحد طول گام حفاری در زیر خیابانها در قسمت فوقانی 2 متر و در قسمت زیرین 3متر، و در زیر ساختمانها واحد طول گام حفاری در قسمت فوقانی 1 متر و در قسمت زیرین 3متر انتخاب شود.