گزارش مورد: فیستول وزیکویوترین به‌دنبال زایمان واژینال

Abstract

مقدمه: عوارض زایمانی مادری متعددی ممکن است به‌دنبال هر یک از انواع زایمان ایجاد شود. یکی از این عوارض نادر اما پراهمیت و دردسرساز، فیستول اوروژنیتال می‌باشد. شیوع انواع مختلف فیستول اوروژنیتال به‌دنبال زایمان به‌روش سزارین بیشتر بوده و صرفاً موارد انگشت‌شماری به‌دنبال زایمان واژینال گزارش شده‌اند. در این مقاله، یک مورد بیمار دچار عارضه فیستول وزیکویوترین به‌دنبال زایمان طبیعی گزارش می‌شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی 31 ساله حاملگی سوم و سابقه 2 زایمان طبیعی بدون مشکل و با درد زایمانی و سن حاملگی 38 هفته به اورژانس زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بود. پیشرفت زایمانی از دیلاتاسیون اولیه 5 سانتی‌متر و افاسمان 60% در طی 2 ساعت از زمان مراجعه با انقباضات رحمی خودبه‌خودی مناسب انجام شد. پس از خروج سر و شانه، دیستوشی زایمانی در زمان خروج شکم به‌دلیل توده بزرگ قابل لمس در شکم جنین ایجاد شد و زایمان به‌سختی انجام گردید. حدود 10 روز پس از زایمان، بیمار با شکایت ترشح آبکی بدبو از واژن مراجعه نمود. پس از انجام تست متیلن بلو، تشخیص فیستول وزیکویوترین مطرح گردید و با انجام سیستوگرافی، تأیید نهایی تشخیص انجام شد. برای بیمار کاتتریزاسیون ادراری به‌مدت 3 ماه تعبیه گردید و پس از انجام مجدد سیستوگرافی، فیستول وزیکویوترین کاملاً ترمیم یافته بود و نیاز به اقدام جراحی پیدا نشد. نتیجه‌گیری: فیستول وزیکویوترین، از نادرترین انواع فیستول‌های اوروژنیتال می‌باشد که اغلب به‌دنبال سزارین و گاهی نیز پس از زایمان طبیعی ایجاد می‌گردد. یکی از فاکتورهای خطر فیستول وزیکویوترین به‌دنبال زایمان طبیعی، "دیستوشی زایمانی" است. بسیاری از موارد فیستول‌های وزیکویوترین با اقدامات نگهدارنده و حمایتی چندماهه ترمیم خودبه‌خودی پیدا می‌کنند و نیازی به اقدامات جراحی ندارند.