مقایسه اثر تری نیتروگلیسیرین و میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم

Abstract

مقدمه: آمادگی سرویکس در زایمان واژینال ضروری است، لذا باید برای آمادگی سرویکس روشی ایمن و مناسب در نظر گرفته شود. امروزه جهت آمادگی سرویکس از روش­های مختلفی از جمله ژل­های استروژن، پروستاگلاندین‌ها و TNG استفاده می­شود که ارجحیت آنها بر دیگری، نا‌مشخص است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر میزوپروستول و TNG واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 بر روی 148 بیمار پرایمی گراوید باردار با حاملگی ترم که با سرویکس نامطلوب (امتیاز بیشاپ کمتر یا برابر 4) کاندید القای زایمان واژینال شده و به بیمارستان علی‌بن‌ابیطالب (ع) زاهدان مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران در دو گروه A (400 میکرو‌گرم TNG واژینال) و B (25 میکرو‌گرم میزوپروستول) قرار گرفتند. داده‌ها در دو گروه در فرم­های مخصوص از طریق مشاهده ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون‌های آماری تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بعد از تجویز دارو، میزان آمادگی سرویکس (001/0>p) و امتیاز بیشاپ (001/0>p) در گروه میزوپروستول واژینال به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه TNG بود. همچنین مدت زمان طول کشیده از تجویز دارو تا زایمان در گروه میزوپروستول واژینال به‌طور معنی‌داری کوتاه‌تر از گروه TNG بود (001/0>p). آپگار دقایق 1 و 5 در دو گروه مشابه بود. میزان بروز عوارض جانبی دارو قبل از زایمان در گروه میزوپروستول 11 مورد (9/14%) و در گروه TNG، 29 مورد (2/39%) بود که میزان بروز این عوارض در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: میزوپروستول در مقایسه با TNG سبب آماده‌سازیسریع‌ترو مؤثرتر سرویکس می­شود و با عوارض جانبی کمتر همراه است.