مقایسه میزان حاملگی به دنبال انتقال جنین تازه و جنین منجمد شده در زنان تحت درمان با روش‌های کمک باروری

Abstract

مقدمه: منجمد کردن رویان‌ها به‌صورت بالقوه بهترین راه برای افزایش میزان باروری برای زنان در معرض سندرم تحریک بیش از حد تخمدان و زنان در خطر از دست رفتن عملکرد تخمدان می­باشد. با توجه به اهمیت موضوع و پیشرفت‌های روزافزون در دنیا در زمینه جنین‌های فریز و بارداری، مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان باروری و عوامل مؤثر بر آن به دنبال انتقال جنین تازه و جنین منجمد شده در زنان تحت درمان با روش­های کمک باروری انجام شد. روش‌کار: این مطالعه هم‌گروهی طی سال­های 89-1388 بر روی 200 زن نابارور که جهت درمان ناباروری به مرکز ناباروری منتصریه مشهد مراجعه کرده و کاندید IVF/ICSI بودند، انجام شد. رویان‌های بیماران در گروه­های تازه یا منجمد برای انتقال به رحم مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون‌های کای اسکوئر، تی مستقل و کروسکال والیس استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 200 زن نابارور، 80 نفر (40%)اززنان باردار شدند که 43 نفر (43%) در گروه جنین تازه و 37 نفر (37%) در گروه جنین منجمد بودند که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (38/0=p). علل ناباروری، تعداد سلول­های جنین و grading جنین­های انتقال یافته، عوارض زایمانی، نحوه انتقال جنین، تعداد جنین‌های حاصل از زایمان و ضخامت آندومتر بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (61/0=p). تفاوت میانگین تعداد جنین­های منتقل شده در دو گروه معنادار بود (05/0>p) که این تفاوت پس از حذف زنان حامله نشده و انجام مقایسه در زنان حامله شده، دیگر معنادار نبود (22/0=p). نتیجه‌گیری: هیچ تفاوتی از نظر میزان حاملگی و عوارض بارداری بین دو گروه جنین‌های فریز و جنین‌های تازه وجود ندارد (53/0=p).