ارتباط پیکای دوران بارداری با وضعیت امنیت غذایی خانوار

Abstract

<strong>مقدمه: </strong>پیکا نوعی اختلال خوردن به معنی اشتیاق و تمایل به خوردن مداوم مواد غیرغذایی، از قبیل خاک یا گچ (ژئوفاژی)، ذرت یا نشاسته خام (آمیلوفاژی) و یخ یا برفک یخچال (پاگوفاژی) می‌باشد. مصرف مواد غیرغذایی می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر مادر و جنین داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط پیکای دوران بارداری با امنیت غذایی خانوار انجام شد.<br /> <strong>روش‌کار: </strong>این مطالعه مقطعی در سال 1393 بر روی 300 زن زایمان کرده مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی غرب تهران انجام شد. افراد به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند و تعداد نمونه‌ها از هر مرکز بر حسب تعداد مراجعان آن مرکز مشخص شد. برای گردآوری داده‌ها نیز، علاوه بر چک لیست مشخصات فردی و پیکا، پرسشنامه امنیت غذایی USDA مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) وروش‌های آمار توصیفی و تحلیلی کای اسکوئر، آزمون تی‌مستقل و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> شیوع پیکا در مطالعه حاضر، 33/8% به‌دست آمد و بین پیکای دوران بارداری و وضعیت امنیت غذایی خانوار ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد. همچنین ارتباطی بین پیکای دوران بارداری و وضعیت اشتغال پدر و مادر و مصرف منظم مکمل آهن و اسید فولیک قبل از بارداری مشاهده نشد. اما پیکا با مصرف منظم مکمل آهن در بارداری (001/0=p) و میزان تحصیلات مادران ارتباط معنی‌داری داشت (011/0=p).<br /> <strong>نتیجه‌گیری:</strong> در مطالعه حاضر، ارتباطی بین پیکای دوران بارداری و وضعیت امنیت غذایی خانوار مشاهده نشد. انجام مطالعات بیشتر توصیه می‌شود.