تاثیر روش زور زدن در مرحله دوم زایمان برصدمات پرینه

Abstract

مقدمه: علیرغم عوارضی که زورزدن فعال در مرحله دوم زایمان برای مادر و جنین در بردارد ولی این روش همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. طی مطالعات اخیر به نظر می رسد زورزدن خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. ولی هنوز اطلاعات کافی در ارتباط با تاثیر روش زورزدن محدود باقی مانده است. بنابراین مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر روش زورزدن در مرحله دوم زایمان بر صدمات پرینه در زنان نخست زا انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بوده که روی 108 زن نخست زای واجد شرایط که به روش تخصیص تصادفی و بر اساس جدول فلایس در دو گروه زورزدن خودبخودی و فعال قرار گرفتند انجام شد. در گروه زورزدن خودبخودی زائو در طی مرحله دوم زایمان با احساس فشار برای زورزدن زور می زند و در گروه زورزدن فعال زائو بلافاصله بعد از اتساع کامل دهانه رحم با شروع انقباض نفس عمیق کشیده و با نگهداشتن تنفس تا 10 شماره زور می زد. بعد از زایمان وضعیت پرینه شرکت کنندگان از نظر سالم بودن، وجود اپی زیوتومی و پارگی بررسی شد. نتایج: میزان اپی زیوتومی در گروه زورزدن خودبخودی کمتر از گروه زورزدن فعال بود (P=0/021 ). طول و عمق اپی زیوتومی در گروه زورزدن خودبخودی در مقایسه با گروه زورزدن فعال کمتربود (طول P= 0/01 و عمق P=0/001). ولی از نظر میزان وقوع پارگی پرینه، محل و درجه پارگی در دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: زورزدن خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. بنابراین پیشنهاد می شود به عنوان روش ایمن و کم هزینه برای بهبود عاقبت مادری مورد استفاده قرار گیرد.