پیش‌بینی دلبستگی شغلی از طریق عاطفه مثبت و هوش هیجانی در ماماها و پرستاران

Abstract

مقدمه: در دنیای پر رقابت کنونی سازمان ها به کارکنانی نیازمندند که متعهد و متمایل به حفظ و ادامه عضویت سازمانی باشند. در این میان عاطفه مثبت و هوش هیجانی از جمله متغیرهایی هستند که با خصوصیات فردی افراد رابطه دارند و می توانند در میزان دلبستگی افراد به شغلشان مؤثر باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی دلبستگی شغلی از طریق عاطفه مثبت و هوش هیجانی روی ماماها و پرستاران انجام شد. روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع همبستگی با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای مبتنی بر هدف بر روی 83 ماما و پرستار بیمارستان های اصفهان انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه دلبستگی شغلی (کانونگو، 1982)، پرسشنامه عاطفه مثبت مرتبط با شغل (فاکس و اسپکتور، 1999) و پرسشنامه هوش هیجانی مؤسسه توانایی‌های بهداشتی، انسانی (2006) بود. داده‌ها از طریق ضریب‌ همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) تحلیل شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: متغیر عاطفه مثبت با دلبستگی شغلی در ماماها و پرستاران رابطه‌ مثبت و معنی‌داری داشت (01/0≥p) ولی بین هوش هیجانی و دلبستگی شغلی آنان رابطه‌ معنی‌داری مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه‌گیری: بر اساس معادله رگرسیون به دست آمده عاطفه مثبت می‌تواند دلبستگی شغلی را پیش‌بینی کند.