شناسایی گونه‌های غالب قارچ‌ریشه‌های آربوسکولار تعدادی از درختان جنگلی منطقۀ کیاسر

Abstract

همزیستی قارچ‌ریشه‌های آربوسکولار وزیکولار سبب بهبود رشد و نمو گیاهان به‌وسیلۀ افزایش میزان جذب عناصر و همچنین بهبود رابطۀ آبی گیاهان و حفاظت از آنان در برابر بیمارگرها می‌گردد. نمونه‌برداری در بهار 1390 از منطقۀ جنگلی کیاسر در بخش شمالی شهرستان دامغان استان سمنان که دارای تنوع گونه‌های گیاهی فراوان است صورت گرفت. تعداد 56 نمونه خاک مرکب از این منطقه جمع‌آوری گردید. بر این اساس، 14 گونۀ گیاهی از درختان این منطقه بررسی شدند و همچنین درصد فراوانی نسبی، درصد تراکم قارچ-ریشه، درصد فراوانی قارچ-ریشه، غنای گونه‌ای و شاخص یکنواختی آنها محاسبه گردید. بیشترین میانگین جمعیت اسپوری مربوط به درخت سپیدار با میانگین 35/1382 اسپور در 300 گرم نمونه خاک تحت بررسی بود و پس از آن به‌ترتیب درختان توسکای قشلاقی با میانگین 69/1372، گوجه‌سبز (آلو) با میانگین 31/1354 و راش با میانگین 35/1338 قرار داشتند. بیشترین میزان فراوانی قارچ-ریشه‌‌‌ای (%F) و میانگین تراکم قارچ-ریشه‌ای (%M) مربوط به گوجه‌سبز به‌ترتیب 35/66 و 79/46 درصد به‌دست آمد؛ درحالی‌که نارون کمترین میزان فراوانی قارچ-ریشه‌ای و میزان تراکم قارچ-ریشه‌ای با میزان به‌ترتیب 69/37 و 63/58 درصد را نشان داد.