تأثیر کیفیت آب بر شاخص‌های پایداری حشره‌کش‌های کلرپایریفوس (‏EC 40.8%‎‏) و ایمیداکلوپرید ‏‏(‏SC 35%‎‏)‏

Abstract

آب به‌عنوان حامل مهم در محلول پاشی آفت‌کش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب می‌تواند بر شاخص‌های کنترل کیفی و کارایی انواع آفت‌کش‌ها مؤثر باشد. بر این اساس بررسی خصوصیات آب مناطق مختلف کشور و تأثیر آن بر کیفیت محلول‌های سمی بسیار ضروری است. در این تحقیق یازده نمونه آب از استان‌های مازندران، فارس، اصفهان، مرکزی، گیلان، قزوین، کرمان (از دو منطقه)، خراسان رضوی، یزد و تهران جمع‌آوری شد و تأثیر خصوصیاتی مانند سختی، pH و هدایت الکتریکی آنها بر شاخص‌های پایداری فرمولاسیون‌های دو حشره‌کش کلرپایریفوس و ایمیداکلوپراید مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بررسی سختی آب نشان داد نمونه آب از منطقه کرمان با ppm 2255 و منطقه شیراز با ppm 744 دارای بالاترین میزان سختی و نمونه آب منطقه گیلان با ppm 60 کمترین درجه سختی را دارا بودند. بررسی پایداری امولسیون کلرپایریفوس در نمونه‌های آب نشان داد در مناطق قزوین، گیلان و خراسان رضوی با سختی آب پایین، کرمینگ نیز در محلول سمی تشکیل نشد در حالیکه در مناطق با سختی بالا مانند نمونه‌های آب کرمان، شیراز و یزد، میزان کرمینگ بالا بود. پایداری تعلیق سوسپانسیون ایمیداکلوپراید در نمونه‌های آب در مقایسه با حد استاندارد نشان داد پایداری ایمیداکلوپراید در نمونه آب کرمان، شیراز و یزد غیر قابل قبول و در نمونه‌های آب سایر مناطق قابل قبول بود.