اثرات نئونیکوتینوئیدها دراختلال زمستان گذرانی و زوال کلنی های زنبورعسل

Abstract

پدیده فروپاشی کلنی های زنبور عسل (CCD ) که در سال 1383-1384 اتفاق افتاد، همچنان در بیشتر نقاط دنیا مورد بحث است. در این پژوهش به اثرات زیر کشنده نئونیکوتینویید ها از جمله ایمیداکلوپرید و کلوتیانیدین بر کلنی های سالم زمستانگذرانی کرده می پردازیم که پس از آن دچار زوال شده اند. ما هر دو گروه زنبورهای شاهد و آلوده به نئونیکوتینویید را در تابستان و پاییز بطور یکسان مورد مراقبت قرار دادیم و تا پایان فصل زمستان ضعف یا مرگ و میر حاد در هیچ کدام از دو گروه مشاهده نکردیم. زنبورهای شش عدد از دوازده کلنی تیمارشده با نئونیکوتینویید، کندوی خود را ترک کردند، و درنهایت با علائمی مشابه زوال کلنی از بین رفتند. اما مشاهدات ما در کندوهای شاهد برعکس کندوهای تیمار شده بود و زنبورها به جای ترک کلنی ، جمعیت خود را به سرعت با زنبورهای تازه بالغ بازسازی کردند. فقط یکی از شش کلنی شاهد بدلیل آلودگی به نوزما از بین رفت. مشاهدات این مطالعه می تواند به چگونگی اثر دزهای زیرکشنده نئونیکوتینوییدها د در ناپدید شدن زنبورها از کندو، کمک کند.