مقایسه تأثیر پلیمر پلی‌لاتیس و مالچ نفتی در جوانه‌زنی بذر و استقرار گیاه به منظور تثبیت بیولوژیک تپه‌های شنی

Abstract

بررسی اثرهای مالچ نفتی روی جوانه­زنی بذر و استقرار نهال و قلمه همواره یکی از سؤالاتی است که استفاده از مالچ نفتی به دنبال داشته است. یکی از موادی که ادعا می­شود می­تواند در تثبیت شن‌های روان مورد استفاده قرار گیرد، پلیمری به نام پلی‌لاتیس است. پلی‌لاتیس، پلیمری طبیعی است که با برخورداری از یک شبکه پلیمری، امکان چسبانیدن ذرات جامد خاک را فراهم می­آورد. هدف این تحقیق بررسی میزان کارایی پلیمر پلی‌لاتیس در جوانه‌زنی بذر و استقرار گیاهان و مقایسه آن با مالچ نفتی بود. بدین منظور طرح در دو فاز گلخانه‌ای و صحرایی انجام شد. در بخش آزمایشهای گلخانه‌ای، اثر این پلیمر در مقایسه با مالچ نفتی در جوانه­زنی و استقرار بذرتاغ در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار (مالچ نفتی، محلول پلی‌لاتیس با آب، مخلوط پلی‌لاتیس- شن و شاهد) در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. سه هفته بعد از کاشت، کمترین میزان سبز شدن مربوط به تیمار مخلوط پلی‌لاتیس- شن (دوغ‌آب به ضخامت 2 تا 3 میلیمتر) و بیشینه تعداد سبز شدن مربوط به تیمار مالچ نفتی بود. کمینه و بیشینه تعداد بذرهای سبز شده بعد از 50 روز از تاریخ کاشت به­ترتیب مربوط به تیمار مخلوط پلی‌لاتیس- شن و تیمار شاهد بود. در بخش عملیات صحرایی نیز همین تیمارها روی استقرار نهال تاغ و قلمه اسکنبیل مورد آزمون قرار گرفت، ولی هیچ‌یک از تیمارها تفاوت معنی‌داری با شاهد (بدون خاک پوش) در استقرار گیاه نشان ندادند. <br />