بررسی پتانسیل ترسیب کربن در اندامهای مختلف و خاک زیر اشکوب گونه های قیچ (Zygophyllum atriplicoides) و گروج (Gymnocarpus decander) مطالعه موردی: مراتع صالح آباد هرمزگان

Abstract

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر پتانسیل ترسیب کربن در اندام‌های گیاهی (ریشه، ساقه و برگ) و خاک زیر اشکوب دو گونه قیچ ( <em>Zygophyllum</em><em>atriplicoides</em>) و گروج (<em>Gymnocarpus</em><em>decander</em>) در دو عمق (0 تا 15 و 15 تا 30 سانتی متری خاک) در منطقه صالح آباد فاصله 41 کیلومتری شهرستان حاجی آباد و 206 کیلومتری شمال بندرعباس در سال 1391 طراحی و اجرا گردید. نمونه‌برداری از اندام های گیاهی به تفکیک برگ، ساقه و ریشه انجام گردید. پس از تعیین میانگین وزن خشک گونه های برداشت شده از منطقه، مقدار کربن آلی در قسمت هوایی و زمینی و کربن آلی خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه حاضر به صورت دو آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام شد. فاکتور اول نوع گیاه و فاکتور دوم اندام‌های گیاه (آزمایش اول) و عمق‌های مختلف خاک (آزمایش دوم) بود. نتایج این آزمایش بیان کرد که در منطقه صالح آباد بیشترین مقدار ترسیب کربن در عمق0 تا 15 سانتی‌متری خاک بدست آمد. تاثیر نوع گیاه و اندام گیاهی بر مقدار کربن ذخیره شده در بافت گیاه در سطوح احتمال 5 و 1% معنی‌دار بود، در حالی که برهمکنش این دو عامل تاثیر معنی‌داری بر کربن ذخیره شده نداشت. بین اندام‌های مختلف گیاه نیز تفاوت معنی‌داری از نظر کربن ذخیره شده مشاهده گردید. بیشترین و کمترین مقدار کربن ذخیره شده در بافت گیاهی به ترتیب در اندام های ساقه و ریشه مشاهده شد. مقدار کربن ذخیره شده در بافت گیاه قیچ (09/45 کیلوگرم) بود، در حالیکه در گیاه گروج این مقدار74/40 کیلوگرم بدست آمد که این میزان 7/10درصد نسبت به گیاه قیچ کمتر می‌باشد. بنابراین بطور کلی می توان نتیجه گرفت که گیاه قیچ دارای توانایی بیشتری در ترسیب کربن در اندام‌های گیاهی می‌باشد.