بهره‌گیری از نشانگرهای ریزماهواره یونجه در ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های اسپرس زراعی

Abstract

در این مطالعه به­منظور بررسی تنوع ژنتیکی 22 جمعیت اسپرس زراعی جمع­آوری شده از مناطق جغرافیایی مختلف از نشانگرهای ریزماهواره جنس <em>Medicago</em> استفاده شد. محتوی اطلاعات چند شکل برای جایگاه­های ریزماهواره­ای مورد مطالعه در فاصله 20/0 تا 43/0 متغیر بود و میانگینی برابر 33/0 داشت. نشانگرهای mtgsp_005e04.taa.9 و Aac004 با داشتن بیشترین محتوی چندشکلی به­عنوان نشانگرهای مفید جهت مطالعات ژنتیکی شناخته شدند. بر اساس تجزیه خوشه­ای، جمعیت­های اسپرس زراعی در دو گروه اصلی (ایرانی و خارجی) و هر کدام در دو زیر گروه طبقه­بندی شدند. جمعیت­های اسپرس زراعی خارجی براساس محل جمع­آوری به دو زیر گروه اروپای غربی و اروپای مرکزی-شرقی تقسیم­بندی شدند. نتایج تجزیه خوشه­ای با استفاده از تجزیه به مؤلفه­های اصلی متعادل نیز مورد تایید قرار گرفت. بر اساس تجزیه واریانس مولکولی ، میزان 6/13 درصد از کل تنوع به تفاوت بین جمعیت­های اسپرس زراعی ایرانی و خارجی و 5/69 درصد به تفاوت درون جمعیت­ها اختصاص داشت. در تجزیه واریانس مولکولی، مقدار شاخص تثبیت برابر با 27/0 حاصل شد که نشان­دهنده تفکیک و تمایز بالا بین جمعیت­های اسپرس زراعی و خارجی است. در مجموع، آغازگرهای SSR مورد استفاده در این آزمایش، چندشکلی بالایی را نشان دادند و تنوع ژنتیکی موجود در ژرم­پلاسم اسپرس مورد مطالعه را با کارایی بالایی به تصویر کشیدند.