بررسی ریزازدیادی و میزان فلاونوئید زالزالک (Crataegus sp) از طریق کشت بافت

Abstract

زالزالک <em> </em>(<em>Crataegus sp</em>)ازجمله گیاهانی است که جوانه­زنی بذر آن به سختی انجام می‌شود. بنابراین هدف از این تحقیق تعیین محیط بهینه برای تکثیر گیاه زالزالک از طریق کشت‌بافت و مقایسه میزان فلاونوئید موجود در کالوس، برگ و میوه این گیاه بود. محیط­های مورد استفاده شامل محیط­کشت پایه B₅، MS<em> </em>و<em> </em>N₆ بود که همراه با تیمارهای هورمونی مختلف استفاده گردیدند. آزمایش بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. برای اندازه­گیری فلاونوئید کل از روش رنگ­سنجی کلرید آلومینیوم استفاده شد. براساس نتایج بدست آمده، بهترین تیمار برای سترون‌سازی جوانه‌ها محلول 02/0 درصد کلریدجیوه به­مدت 3 دقیقه، اتانول 70 درصد به­مدت 2 دقیقه و هیپوکلریت­سدیم به­مدت 15 دقیقه شناخته شد. نتایج نشان داد که بهترین محیط برای القاء کالوس محیط N₆ همراه با 7 میلی­گرم در لیتر BA و 5/1 میلی­گرم در لیتر NAA، بهترین محیط برای باززایی محیط B₅ همراه با 49/0 میلی­گرم در لیتر BA، 49/0 میلی­گرم در لیتر Kin و 1/0 میلی‌گرم در لیتر IAA<em> </em>و بهترین محیط برای پرآوری محیط MS همراه با 1 میلی­گرم در لیتر BA و 5/0 میلی­گرم در لیتر IAA بود. ریشه‌زایی تنها در محیط MS همراه با 1 میلی­گرم در لیتر IBA<em> </em>با فراوانی پایین<em> </em>مشاهده شد. نتایج نشان داد که میزان فلاونوئید برگ بیش از میوه و میزان فلاونوئید موجود در کالوس بسیار ناچیز است.