بررسی پایداری عملکرد علوفه 18 ژنوتیپ Agropyron elongatum با استفاده از مدل AMMI در دو محیط تنش و بدون تنش

Abstract

اطلاع در مورد ساختار اثر متقابل ژنوتیپ × محیط در برنامه‌های اصلاحی برای بررسی پایداری و سازگاری ژنوتیپ‌‌ها بسیار مهم است. این تحقیق از میانگین عملکرد علوفه 18 ژنوتیپ <em>Agropyron elongatum</em> در آزمایشی بصورت طرح بلوک‌‌های کامل تصادفی با سه تکرار و دو محیط آبی (بدون تنش) و دیم (تنش) در ایستگاه تحقیقات اسلام‌آباد غرب وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه به مدت سه سال زراعی (83، 84 و 86) اجرا گردید. براساس نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی‌‌داری (05/0 p<) بین ژنوتیپ‌‌ها مشاهده شد. اثر متقابل ژنوتیپ × محیط معنی‌‌دار نشد ولی دو مؤلفه اول اثر متقابل(IPCA₁ & IPCA₂) نسبت به نویز (باقیمانده)، اختلاف بسیار معنی‌‌داری (01/0 p<) نشان دادند و به‌ترتیب 92/59% و 38/29% از مجموع مربعات اثر متقابل را توجیه کردند. ژنوتیپ‌‌های 10 و 15‌‌ دارای بیشترین عملکرد علوفه به میزان 49/4 و 50/4 تن در هکتار و ژنوتیپ‌‌های 1 و 16 دارای کمترین عملکرد علوفه به میزان 49/3 و 14/14 تن در هکتار بودند. در مدل AMMI₁ ژنوتیپ‌‌ها ی 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9، 11 و 17 دارای بیشترین پایداری عمومی بودند و در مدل AMMI₂ ژنوتیپ‌‌های 3، 6، 11 و 17 بیشترین سازگاری خصوصی را با محیط تنش نشان دادند.