بررسی رابطۀ طرد اجتماعی و بزهکاری در میان دانشجویان دختر دانشگاه یزد

Abstract

طرد اجتماعی، فرایندی است که طی آن روابط بین افراد و جامعه ‏ای که در آن زندگی می‏کنند نقض و سست می‌شود و در‌نتیجه ، فرد در معرض انواع مخاطرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قرار می‏گیرد. از آنجا که فعالیت جوانان در عرصه‏ های اجتماعی منوط به پذیرش آنها از سوی سایر افراد و گروه‏ های اجتماعی است، این طرد‌شدگی خود می‏تواند زمینه را برای بزهکاری آنان فراهم کند. در پیمایش حاضر رابطۀ طرد اجتماعی و بزهکاری با نمونه‏ای 100 نفری و به روش نمونه ‏گیری تصادفی ساده از دانشجویان دختر دانشگاه یزد بررسی شده است. ابزار جمع ‏آوری داده‏ ها پرسشنامه است. نتایج نشان می‏دهند که رابطۀ معنا‏داری میان متغیرهای محل سکونت و وضعیت تأهل در احساس طرد‌شدگی و بزهکاری وجود ندارد. اما میان طرد‌شدگی و میزان درآمد خانواده و نوع شغل پدر و بزهکاری رابطۀ معنا‏داری مشاهده می‏شود. همچنین هر‌چه احساس طرد‌شدگی بیشتر می‌شود بر میزان بزهکاری افزوده می‏شود. تحلیل رگرسیونی نیز نشان می‏دهد که 5/14‌درصد از متغیر وابسته (بزهکاری) توسط طرد‌شدگی اجتماعی تبیین می‏‌شود.‌