نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorهزارجریبی, جعفرfa_IR
dc.contributor.authorحامد, مهدیهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T06:44:20Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T06:44:20Z
dc.date.available1399-07-09T06:44:20Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T06:44:20Z
dc.date.issued2018-04-21en_US
dc.date.issued1397-02-01fa_IR
dc.date.submitted2017-05-01en_US
dc.date.submitted1396-02-11fa_IR
dc.identifier.citationهزارجریبی, جعفر, حامد, مهدیه. (1397). هویت قانونی و کودکان بدون شناسنامه. بررسی مسائل اجتماعی ایران, 9(1), 213-229. doi: 10.22059/ijsp.2018.65907fa_IR
dc.identifier.issn2008-8973
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ijsp.2018.65907
dc.identifier.urihttps://ijsp.ut.ac.ir/article_65907.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/308337
dc.description.abstractفقدان شناسنامه به معنای بدون هویت ماندن افراد است، افراد فاقد شناسنامه از حقوق اولیه انسانی محرومند و «به احتمال زیاد با میلیون‌ها تبعیض و عدم دسترسی به خدمات اساسی نظیر سلامت و آموزش مواجه هستند» (یونیسف، 2002) افرادی که هیچگونه موجودیتی به لحاظ قانونی ندارند از حداقل حمایتی که اوراق هویتی در مقابل ازدواج زودهنگام، کارکودک، سربازگیری در نیروهای ارتش و حتی قاچاق کودکان ایجاد می‌کند، برخوردار نیستند. ازآنجا که این افراد در آمارها نادیده گرفته می‌شوند در تصمیمات سیاستگذاران نیز مورد غفلت قرار می‌گیرند از این رو با هدف دریافت چالش‌های سیاستگذاری در حیطه این گروه، به کاستی‌ها و ضعف‌های حقوقی پرداخته شده است. به منظور دستیابی به هدف تحقیق از تحلیل محتوای کیفی اسناد و قوانین در این حیطه با رویکرد استقرایی بهره گرفته شد. تمامی اسناد و قوانینی که در این حیطه در سالهای اخیر تدوین و تصویب شده است و قوانینی که به صورت غیر مستقیم بر شرایط این کودکان تاثیر گذار است به صورت تمام شماری تحلیل شده اند. بی‌توجهی و نادیده انگاشتن ساختاری کودکان و جوانان فاقد شناسنامه یکی از چالش‌های مهم سیاستگذاری در این حوزه است که علاوه بر آنکه موجب عدم دسترسی آنان به آموزش، خدمات درمانی می‌شود، موجب درگیر شدن آنها با مخاطرات بیشتری نسبت به دیگر افراد شد است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که فضای مفهومی در قوانینی که مستقیما مرتبط با این کودکان است رویکردی طرد گرایانه دارد و «طرد مضاعف» را با ایجاد «شروط زمانی- مکانی و اجتماعی محرومیت زا»، به این کودکان تحمیل می‌کند. این امر بواسطه قوانینی اعمال می‌شود که «خشونت نمادین» را در زمینه «حقوق مادران» اعمال می‌کند به طوریکه با اتخاذ رویکردی پدرسالارانه «نگاه ابزاری به حقوق مادری» دارند. از این رو رویکردی که حداقلِ شمولیت اجتماعی را برای این کودکان به همراه آورد، ضروری به نظر می‌رسد.fa_IR
dc.format.extent229
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherThe Faculty of Social Sciences, University of Tehranen_US
dc.relation.ispartofبررسی مسائل اجتماعی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Social Problems of Iranen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ijsp.2018.65907
dc.subjectکودکان و جوانانfa_IR
dc.subjectفقدان شناسنامهfa_IR
dc.subjectهویتfa_IR
dc.subjectمطرودیت اجتماعیfa_IR
dc.titleهویت قانونی و کودکان بدون شناسنامهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطباییfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری برنامه ریزی رفاه اجتماعیfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue1
dc.citation.spage213
dc.citation.epage229


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد