مطالعه میدانی دوام چوب‌‌ها‌‌ی توسکا و ممرز در آب‌‌ها‌‌ی ساحلی بندر امیرآباد دریای خزر

Abstract

به منظور ارزیابی دوام گونه­‌ها‌‌ی چوبی و صنعتی توسکا و ممرز، ابتدا گرده­بینه­‌ها‌‌ی این گونه­‌ها‌‌ به الوار تبدیل و پس از اطمینان از کاهش رطوبت، الوار‌ها‌‌ به نمونه­‌ها‌‌ی ویژه تست­‌ها‌‌ی دریایی اندازه­بری شدند. نمونه­‌ها‌‌ی آماده­شده با ماده حفاظتی مس- کروم- ارسنیک (CCA) با روش سلول­پر اشباع گردیدند. جهت آزمایش میدانی، نمونه­‌ها‌‌ی تیمارشده و شاهد به ساحل دریا منتقل و در ایستگاه ماهی‌گیری امیرآباد در عمق یک متری نصب شدند. نتایج ارزیابی­ مشاهد‌ها‌‌ی از اثر‌ها‌‌ی موجودات دریایی بر روی نمونه­‌ها‌‌ پس از مدت زمان سه، شش، نه و دوازده ماه ثبت گردید. این نتایح نشان داد که قارچ­‌ها‌‌ی رنگ­کننده چوب و همچنین بالانوس­‌ها‌‌ی دریایی قادرند نمونه­‌ها‌‌ی کنترل (شاهد) را اشغال کرده و یا بر روی آن‌ها‌‌ زندگی کنند. اما در روی نمونه­‌ها‌‌ی تیمارشده تعداد کمتری از بالانوس­‌ها‌‌ ساکن شدند. با افزایش مدت زمان ماندگاری نمونه­‌ها‌‌ی شاهد از 3 به 12 ماه، حضور این موجودات بر روی چوب­‌ها‌‌ بیشتر گردید. میزان کاهش وزن نمونه­‌ها‌‌ی شاهدِ توسکا در طول یک سال ماندگاری در ساحل دریا حدود 5/3 درصد بود. درحالی­که نمونه­‌ها‌‌ی تیمارشده توسکا نه تن‌ها‌‌ کاهش وزن نداشتند بلکه 21/12درصد افزایش وزن نیز پیدا کردند. علّت افزایش وزن نمونه‌‌ها‌‌ی تیمارشده احتمالاً بر اثر جذب املاح آب دریا بوده است. در خصوص گونه ممرز نیز نتایج کم و بیش مشابه بود. به طوری که کاهش وزن نمونه­‌ها‌‌ی شاهد 7/2 درصد و تیمارشده دارای افزایش وزن 9/7 درصد بودند. برروی نمونه­‌ها‌‌ی تیمارشده هر دو گونه آثاری از حمله قارچ­‌ها‌‌ی رنگ­کننده مشاهده نشد. در پایان می­توان نتیجه‌گیری کرد که کاربرد چوب­‌ها‌‌ی حفاظت شده در دریای مازندران برای بیشتر استفاده­‌ها‌‌ ایمن می­باشد.