مقایسه پروتکل‌هایی بر پایه استرادیول برای همزمانی تخمک‌ریزی در گاوهای هلشتاین تازه‌زا

Abstract

هدف از پژوهش حاضر مقایسه باروری پروتکل‌هایی بر پایه استرادیول (استرادابل سینک و هیت سینک) در گاوهای تازه‌زا هلشتاین بود. شمار 191 راس گاو شیری با رحم طبیعی و تخمدان فعال (با تولید شیر بیشتر از 30 کیلوگرم در روز با نوبت زایش 1/1±2/3) به‌طور تصادفی انتخاب و وارد یکی از دو گروه آزمایشی شدند. گاوهای گروه اول (هیت سینک) در روز صفر هورمون آزاد کننده گونادوتروپین (GnRH) دریافت کردند سپس در روز هفتم PGF2α و در روز هشتم استرادیول بنزوات دریافت کردند و در نهایت 48 تا 56 ساعت پس از تزریق استرادیول تلقیح انجام شد. گاوهای گروه دوم (استرادابل سینک) در روز صفر PGF2α دریافت کردند و از روز دوم پروتکل هیت سینک در آن‌ها آغاز شد. نتایج نشان داد درصد گیرایی پس از تلقیح تحت تاثیر پروتکل‌های همزمانی قرار گرفت (05/0 >P) و در گروه استرادابل سینک (70/35 درصد) بیشتر از گروه هیت سینک (87/21 درصد) بود. درصد مرگ و میر جنینی در فاصله روزهای 32 تا 60 پس از تلقیح در گروه استرادابل سینک کمتر از گروه هیت سینک بود (82/8 درصد در مقابل 23/19 درصد). میانیگن قطر فولیکول تخمک‌ریزی کننده در پروتکل استرادابل سینک (19/0±1/17 میلی‌متر) در مقایسه با گروه هیت سینک (32/0±2/19 میلی‌متر) کمتر بود. به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد پروتکل استرادابل سینک در مقایسه با پروتکل هیت سینک سبب جوان‌تر شدن فولیکول تخمک‌ریزی کننده شد و همین امر می‌تواند یکی از دلایل درصد گیرایی بیشتر و مرگ و میر جنینی کمتر در این گروه باشد.