جایگاه مردم در کلام سیاسی سنتی شیعه

Abstract

نوشتار حاضر با تبیین تلقی از انسان در نزد متکلمان شیعه، به بررسی جایگاه مردم در کلام سیاسی و اقتضائات آن می‌پردازد. رویکرد مقاله، کلام سیاسی و استفاده از روش‌های عقلی و نقلی می‌باشد. دستاورد تحقیق حاضر این است که مبنای مشروعیت قدرت از نظر متکلمان سنتی شیعه، الهی بوده و مردم نقشی در مشروعیت امام و نائب او ندارند. البته این امر نافی نقش‌آفرینی مردم در دیگر عرصه­های حکومت نبوده، بلکه آنها با زمینه‌سازی تصرف و ریاست امام و نائبش، به حکومت ایشان فعلیت می­بخشند. نقش سیاسی عمده مردم در کلام سیاسی شیعه، پذیرش مسئولیت‌های محول از جانب امام و تصدی سایر مناصب سیاسی بوده، و از نقش مهم نظارتی نیز برخوردار هستند.