قرآن و علوم انسانی

Abstract

سالها است که افراد دلسوز در نظام اسلامی، مسأله ای به نام «اسلامی کردن علوم انسانی» را مطرح می‌کنند و در این مورد مقالاتی نوشته و نشست هایی نیز برگزار شده است. از روزی که دانشگاه در ایران تأسیس شده، علوم انسانی با اصول برگزیده غربیان تدوین گردیده، و اساتید دانشگاه نیز نوشته‌های تعلیمی خود را بر آن اساس تدوین نموده‌اند، و فارغ التحصیلان این رشته، جز تقریر سخنان غربیان، چیزی نیاموخته‌اند، و اسلامی کردن علوم انسانی در این شرایط، همت بالایی از اساتید و متفکران می‌طلبد که بتوانند در برابر فرضیه‌های آنان، اصول وحیانی را جایگزین سازند. البته اسلامی کردن چنین دانش‌هایی به معنای بریدگی از آموخته‌های غربی و کنار نهادن آنها نیست، بلکه پس از الگوپذیری از اصول اسلامی، افکار آنان را محک زده و از آنچه که با معارف وحیانی در تضاد نباشد بهره گرفته می‌شود. <strong>علت این دگرگونی چیست؟</strong> جا دارد که سؤال شود، علت این تحول چیست؟ و چه مشکلی در علوم انسانی از منظر غربیان هست که دلسوزان نظام را بر چنین تحول و دگرگونی واداشته است.