مخاطرات رشد در سیاست بین الملل

Abstract

دولت­ها پیوسته ­درتقلای افزایش قدرت ­اند. افزایش قدرت یک دولت در سطوح محلی، منطقه­ ای یا بین­ المللی، گاهی با واکنش ­های بشدت مقابله ­جویانه و گاهی نیز با واکنش ­های کمتر مقابله­ جویانه دیگر دولت­ ها مواجه است. دولت ­های در حال رشد با محدودیت ­های یکسانی از سوی قدرت­ های مسلط بیرونی مواجه نمی­ شوند. چرا و چه هنگامی رشد دولت ­ها، مخاطره ­آمیز است؟ چه پیوندی بین افزایش قدرت ملی دولت­ها و کشمکش­های بین­ المللی وجود دارد؟ چه هنگام یک دولت در حال رشد با محدودیت­ های بیرونی بیشتری مواجه می ­شود؟ این پژوهش به شیوه تبیینی به بررسی این فرضیه پرداخته است که، اگرافزایش قدرت یک دولت تهدید­ آمیز دریافته شود سبب تحریک دیگر دولت­ها به مقابله جویی خواهد شد و دیگر دولت­ها بر محدودیت­های دولت در حال رشد می­افزایند. در این مقاله حساسیت­زایی رشد از منظر نظریه­ های رئالیستی، لیبرالیستی، تکوین­ گرایی و مکتب انگلیسی مورد بررسی قرار گرفته و سرانجام رهیافت تلفیقی رشد صلح آمیزکه ادبیاتی به نسبت نو در دیسیپلین روابط بین­ الملل دارد مطرح شده است. یافته­ ها نشان می­دهد که بر خلاف باور رایج مسئله محدودیت­های محیط بیرونی علیه دولت­های درحال رشد دلایلی سیستمیک دارد و سرشت سیستم بین­ المللی محدودیت­هایی ساختاری برای رشد دولت­ها ایجاد می­کند و هر چه رشد قدرت­های نوظهور، تهدید آمیزتر دریافته شود، حساسیت بیشتری تولید می­کند و سبب تحریک دیگر دولت­ها به مقابله جویی بیشتر می­شود.