دیپلماسی توحید در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در اندیشه سیاسی امام خمینی

Abstract

دیپلماسی به معنای فن مذاکره، اصطلاحی است که در سیاست خارجی رایج است و هر نظامی بر اساس ایدئولوژی و ارزش‌های خود آن را شکل می‌دهد. دیپلماسی توحیدی و شریعت‌محور افزون بر رعایت شریعت اسلام، موجب عزت‌افزایی و پیشگیری از جنگ و ایجاد صلح بین کشورها می‌شود. ازاین‌جهت پژوهش درباره آن جهت معرفت‌افزایی دارای اهمیت است. مسئله این پژوهش آن است که برخی ممکن است به دلیل نفهمیدن زیرساخت‌های دیپلماسی توحید، نقش ارزش‌های دینی و در رأس آن توحید در دیپلماسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی را حداقلی بدانند که برایند این نگاه، می‌تواند افزون بر خدشه در ارزش‌های دینی، موجب نفی عزت و کرامت نظام اسلامی شود. ازاین‌رو، این پرسش مطرح می‌شود که دیپلماسی توحید چیست و دارای چه مبانی و زیرساخت‌هایی است؟ این مقاله با نگاه اسلامی و روش توصیفی-تحلیلی به تبیینِ چیستی دیپلماسی توحید و مبانی آن پرداخته است و به این نتیجه دست یافت که دیپلماسی توحید فن اداره روابط بین‌الملل بر اساس شریعت مقدس اسلام است که از زیرساخت و مبانی توحید ربوبی شکل یافته باشد و این می‌تواند نظام جمهوری اسلامی را در سیاست خارجی منطبق با شریعت اسلام نگه دارد و از سلطه‌پذیری و عزت‌زدایی نجات دهد و کرامت آن را حفظ کند.