تأثیر الگوهای کشت گلرنگ و نخود بر تنوع زیستی بندپایان

Abstract

تنوع زیستی نقش مهمی در پایداری سیستم­ های کشاورزی دارد. هدف این پژوهش ارزیابی تنوع زیستی چند راستهی مهم از بندپایان در الگوهای مختلف کشت گلرنگ و نخود بود. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص گلرنگ و نخود، سری­ های جایگزینی 4:4، 2:2، 1:1، 3:1 و 1:3 و سریهای افزایشی 20% و 40% نخود هرکدام در دو آرایش بینابین (I) و اطراف (II) ردیف های گلرنگ بودند. این پژوهش در شرایط مزرعه در دانشگاه کردستان طی سال زراعی 95-1394 در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که الگوهای مختلف کشت اثر معنیداری بر تنوع زیستی راسته های بندپایان بر اساس شاخص­ های شانن- واینر و سیمپسون داشتند و حشرات بیشترین تعداد نمونهها (93%) را به خود اختصاص دادند. در مقایسه ی سری­ های مختلف کشت مخلوط، بیشترین و کمترین میزان تنوع زیستی به ترتیب به تیمارهای 1:3 و I20% تعلق داشت. به طور کلی تنوع زیستی راسته ­های بندپایان در بیشتر نسبت ­های کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص گلرنگ بالاتر بود، بنابراین انتخاب یک سیستم کشت مناسب می ­تواند عامل مؤثری در تعیین وضعیت جمعیت و تنوع زیستی بندپایان باشد.