کنترل بیولوژیک بیماری کپک آبی سیب توسط مخمر Metschnikowia pulcherrima و بررسی امکان تلفیق آن با سیلیکون و برخی مکانیسم‌های دفاعی

Abstract

چکیده: فعالیت بیوکنترلی مخمر <em>Metschnikowia pulcherrima</em> به تنهایی و در ترکیب با سیلیکون علیه قارچ <em>Penicillium expansum</em> و توانایی مخمر برای القای پاسخ‌های دفاعی در بافت میوه سیب مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط آزمایشگاهی، میزان درصد بازدارندگی از رشد میسلیومی قارچ بیمارگر با انجام آزمون‌های کشت متقابل، متابولیت‌های غیرفرار و مواد فرار مورد آزمایش قرار گرفت. در شرایط آزمایشگاهی، غلظت‌های مختلف سیلیکون رشد میسلیومی قارچ عامل بیماری را به‌خوبی کنترل کرد. غلظت‌های مختلف سیلیکون در شرایط آزمایشگاهی در محیط مایع روی جمعیت مخمر تأثیر چندانی نداشت. در بررسی‌های انباری، هر یک از زخم‌های روی میوه‌ها با µl20 سوسپانسیون مخمر و سیلیکون به تنهایی و ترکیب مخمر با غلظت‌های مختلف سیلیکون تلقیح شدند. بعد از 24 ساعت µl20 سوسپانسیون اسپور قارچ بیمارگر در محل زخم‌ها مایه‌زنی شد. سپس سیب‌ها در دو دمای C˚4 و C˚20 نگهداری شدند. قطر لکه‌ها در دمای C˚4 و C˚20، به ترتیب، چهل‌‌و‌‌پنج و پانزده روز بعد از مایه‌زنی اندازه‌گیری شد. سیلیکون تأثیر معنی‌داری بر جمعیت مخمر در محل زخم‌ها نداشت. در هر دو شرایط دمایی مخمر همراه با سیلیکون اثر کنترلی بهتری نسبت به مخمر و سیلیکون به تنهایی داشت. فعالیت آنزیم پراکسیداز و میزان فنل کل در میوه‌های مایه‌زنی شده با مخمر به‌طور معنی‌داری افزایش یافت.