بازنشانه‌‏سازی بافتِ موقعیت در رسانۀ محیطی آگهی‌‏نماها (بررسی موردی شهر تهران)

Abstract

پژوهش حاضر در حوزه زبان‏شناسی اجتماعی، در پی واکاوی گفتمان آگهی‏نماهای مکانی شهر تهران است تا با در نظر گرفتن سازوکارهای معناپردازی بینانشانه‏ای، به شناساندن جنبه‏هایی بپردازد که در این رسانة کمینه به گسترش معنا منجر می‏شوند. این پژوهش‏، در پی پاسخ به این پرسش است که «چگونه سازه‏های درون‏متنی آگهی‏نماهای مکانی شهر تهران از طریق پیوند با سازه‏های برون‏متنی به گسترش ابعاد معنایی کمک می‏کنند؟». به منظور تحلیل و بازنمایی جنبه‏های ناشناختة معنا، از الگوی ترکیبی با رویکردی چندروشی بهره گرفته شده‏است که قادر به واکاوی سازه‏های معناپرداز درون‏متنی در سطح‏ها و مرتبه‏های گوناگون و با توجه به پیوندهای برون‏متنی بافت ‏است. داده‏های پژوهش با روش میدانی و اسنادی گردآوری شدند. پس از نمونه‏گیری جامعۀ آماری به شیوة تصادفی خوشه‏ای، داده‏های پژوهش با روش کمّی و کیفی توصیف و تحلیل شدند. یافته‏های پژوهش نشان داد که بازنشانه‏سازی بافت مکان غیرپیرامونی در متن آگهی‏نماها، با تأثیرپذیری از برخی ویژگی‏های منطقه‏‏های شهری و یا مکان‏های مذهبی، تاریخی و فرهنگی یا تجاری، به گسترش ابعاد معناپردازی می‏پردازند. همچنین، بازنشانه‏سازی بافت موقعیت پیرامونی در آگهی‏نماهای مکانی شهر تهران بر پایة اشاره به سازه‏های بافت موقعیت پیرامونی، گسترش بافت متنی در ارتباط با بافت موقعیت پیرامونی، حضور سازه‏های بافت موقعیت پیرامونی در متن آگهی‏نما، به گسترش ابعاد معناپرداز این رسانة کمینه منجر شده‏است.