تغییرات راهبرد زبانی «خطاب» بر اساس نظریۀ ادب براون و لوینسون بین استادان و دانشجویان ایرانی: مطالعه موردی دانشگاه تهران

Abstract

<span lang="AR-SA" dir="RTL">دنیای معاصر در نتیجۀ انقلاب دیجیتال، رشد فزایندۀ رسانه‌های ارتباط جمعی و پدیدۀ جهانی شدن، همواره در معرض تغییرات گوناگونی قرار گرفته که جوامع بشری را با چالش‏های تازه‏ای روبرو کرده است. ازطرفی، به دلیل ارتباط تنگاتنگ و ناگسستنی اجتماع و زبان، تغییرات اجتماعی به دلایل ذکرشده، در نهایت تغییرات زبانی گوناگون را هم به دنبال داشته است و چارچوب‏های فرهنگ سنتی حاکم بر بسیاری از زبان‏ها را درهم‏ ‏شکسته است. در پژوهش حاضر، با بررسی‏های میدانی، صورت‏‏های «خطاب» در چهار نوع کنش زبانی در محیط دانشگاه تهران، در چارچوب نظریۀ ادب براون و لوینسن (1987) مورد بررسی قرار گرفته است. 200 استاد با ردۀ سنی 29-69 سال به‌عنوان دانشجویان نسل قبل و 200 دانشجوی دورۀ کارشناسی دانشگاه تهران با ردۀ سنی 18-25 سال به‌عنوان دانشجویان نسل حاضر، با توزیع پرسش‌نامه مخاطب این پژوهش بوده‏اند. نتایج به‌دست‌آمده نشانگر این است که در مقایسه با گذشته، در فضای نسبتاً رسمی دانشگاه، ادب مثبت به‏تدریج در حال افزایش و پیشی گرفتن از ادب منفی در کنش‏‏های زبانی خطاب است.</span>