ارزیابی استفاده از مصالح بازیابی شده روسازی‌های آسفالتی در تولید مخلوط های آسفالت گرم به روش بازیافت درجا
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
2.054 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textعلمی - پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
امروزه صنایع مرتبط با ساخت، نگهداری و بهسازی زیرساخت های حمل و نقل (راه ها، معابر، فرودگاه ها) با انتشار گازهای گلخانه‌ای که از مهم‌ترین عوامل تخریب اکوسیستم ها و منابع طبیعی به شمار می‌رود، یکی از منابع اصلی آلودگی محیط زیست است. تولید مخلوطهای آسفالتی پاک، نیازمند پایین آوردن دمای این مخلوط ها، بدون کاهش در سطوح عملکرد مکانیکی آن ها است. استفادهمجددازمصالحخردهمخلوط آسفالت تخریب شده به عنوان پسماند صنعت راهسازی درتولید مخلوطآسفالتجدیدموجبحفظمنابعطبیعیوکاهشآلودگی زیست محیطیمی‌شود. در این تحقیق استفاده از مصالح بازیابی شده روسازی‌های مخلوط آسفالتی در تولید مخلوطهای آسفالتی داغ و گرم و اثر افزودنی ها (ساسوبیت و زایکوترم) بر عملکرد مخلوط آسفالتی گرم مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان مخلوط آسفالتی بازیافتی (RAP) مورد استفاده در مخلوط گرم 50 و 75 درصد و میزان افزودنی ساسوبیت و زایکوترم به ترتیب 2 و 0.1 درصد در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده افزودن ساسوبیت در بهبود تراکم پذیری و افزایش استحکام مخلوط های آسفالتی موثر بوده، بطوری‌که نمونه های حاوی 75 درصد RAP از تراکم پذیری بهتر و استحکام بیشتری در مقایسه با سایر نمونه ها برخوردار بوده اند. زایکوترم نیز موجب بهبود تراکم پذیری و کاهش قابل توجه در محدوده فضای خالی و افزایش استحکام در مخلوط حاوی 75 درصدRAP گردید و بطور کلی نمونه های مخلوط آسفالتی گرم با 75 درصدRAP از نظر استحکام تفاوت چندانی با مخلوط های آسفالت داغ نداشته است. همچنین افزودن ساسوبیت باعث افزایش کرنشهای ماندگار در پالسهای اولیه شده است اما روند تغییرات به گونه ای است که نمونه های حاوی ساسوبیت در پالسهای بالاتر از 1500 کرنشهای ماندگار کمتری را نشان داده است. افزودن زایکوترم نیز باعث افزایش کرنشهای ماندگار شده است. در تمامی حالات نتایج آزمایش TSR، با افزایش نسبت درصد مصالح خرده مخلوط آسفالتی افزایش یافته است که بیانگر پایین بودن حساسیت رطوبتی در مخلوط های بازیافتی است.
کلید واژگان
آلودگی زیست محیطی- مخلوط آسفالتی گرم- مخلوط آسفالتی بازیافتی- آزمایش عملکردی ساده- مدول برجهندگیمحیط زیست و حمل و نقل
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2019-06-221398-04-01
ناشر
پژوهشگاه حمل و نقل طراحان پارسهParseh Designers Transportation Research Institute
سازمان پدید آورنده
دانشجوی دوره دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایراناستادیار، دانشکده مهندسی عمران، واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی ایران، آمل، ایران
دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
دانشجوی دوره دکتری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، ایران
