مکانیابی دوربینهای ورودی محدوده زوج و فرد با رویکرد پوشش بیشینه تخلفات

Abstract

ایجاد محدودیت‌ تردد وسایل‌نقلیه شخصی در مناطق پرتراکم شهری به عنوان یکی از راهکارهای مدیریت تقاضای ترافیک و یکی از روش‌های مرسوم کاهش آلودگی به شمار می‏رود. اگرچه اجرای طرح ممنوعیت تردد براساس شماره پلاک (طرح زوج یا فرد) در شهر تهران، در راستای اعمال مدیریت تقاضای ترافیک بوده و توسط نیروهای انسانی در محل معابر ورودی محدوده صورت می‏گیرد، اما مشکلاتی از قبیل انعطاف‏پذیری کم نیروهای انسانی و تعداد قابل توجه تخلفات به دلیل خطای انسانی، لزوم استفاده از دوربین جهت کنترل مکانیزه معابر ورودی محدوده را بیش از پیش می‏نماید. در این پژوهش، نویسندگان سعی کرده‏اند با هدف بیشینه کردن پوشش تخلفات، اقدام به مکانیابی این نوع دوربین‌ها جهت کنترل مکانیزه محدوده نمایند. مدل ارائه شده در این پژوهش از نوع صفر و یک بوده و محدودیت‌های مختلفی از جمله محدودیت بودجه، تعداد نیروی انسانی و تعداد حداقل معابر در هر رده عملکردی در نظر گرفته شده است. پس از حل این مدل با استفاده از الگوریتم شاخه و کران، از آنجا که تعداد معابر تحت پوشش کنترل مکانیزه متناسب با هزینه تخصیص داده شده است، تحلیل حساسیتی نیز بر روی هزینه و میزان پوشش تخلفات ارائه شده است. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت هزینه‌ها نشانگر افزایش چشمگیر تخلفات پوشش داده شده تا هزینه تقریبی حدود 55/6 هزار میلیارد ریال و کاهش روند پوشش تخلفات پس از این محدوده است. این تحلیل و میزان پوشش تخلفات به ازای هزینه‌های مختلف‌ تخصیص داده شده می‏تواند گامی‏موثر در جهت تسهیل تصمیم‌گیری مدیران به منظور تخصیص بودجه برای اجرای این طرح باشد.