تاثیر جانمایی ژئوگرید در بهسازی خاک مخلوط ماسه- رس جهت استفاده در لایه های روسازی

Abstract

تثبیت خاک روشی است که در راهسازی به منظور بهبود توانایی باربری مصالح بکار می‌رود. در حالت کلی، تثبیت خاک عبارت است از بهبود و اصلاح خواص فیزیکی مصالح برای تامین تعدادی اهداف از قبل تعیین شده هست. بهسازی خاکها در حالت کلی به دو صورت شیمیایی و مکانیکی انجام می‌شود. استفاده از مصالح ژئوسنتتیک جهت اصلاح خاک ها در دیوار حائل، خاکریزها، زهکشی بهره گرفته می‌شود. استفاده از ژئوگریدها در بسیاری از کاربردهای مهندسی و روسازی راه یک روش موثر در اصلاح خاک به شمار می‌آید. اضافه شدن رس یا سیلت به ماسه در درصدهای مختلف می‌تواند بطور اساسی رفتار ماتریس ماسه و رس را تغییر دهد. هدف اصلی از تحقیق حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر جانمایی لایه ژئوگرید و تعداد آن ها در میزان توانایی باربری و مقاومت برشی خاکهای ماسه ای و رسی منطقه باراندوز هست. در این مطالعه خاک ماسه‌ای مورد استفاده با خاک رسی با درصدهای (25، 50 و 75) مخلوط گردیده است. تاثیر ژئوگرید به دو صورت مطالعه گردید: مرحله اول یک لایه در قسمت میانی مصالح قرارداده شده و در مرحله دوم دو لایه در فاصله برابر از یکدیگر استفاده شده و تاثیر آنها در بهبود خصوصیات ژئوتکنیکی مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام تحقیق از آزمون‌های آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا(CBR) و برش مستقیم در هر دو حالت خشک و اشباع براساس استاندارد ASTM بهره گرفته شده و میزان درصد تورم در خاک های ریزدانه اشباع اندازه ‌گیری شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که حالت بهینه قرارگیری ژئوگرید، یک لایه و در قسمت میانی مصالح هست. زیرا این شرایط باعث بهبود میزان تراکم پذیری مصالح، افزایش میزان توانایی باربری با توجه به نتایج CBR، مقاومت برشی و کاهش میزان تورم در خاکهای اشباع حاوی ریزدانه می‌گردد.