بررسی رابطه‌ی بین حاکمیت شرکتی و سطح افشای داوطلبانه در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

مفهوم حاکمیت شرکتی ناظر بر حاکمیتی است که بر یک شرکت سهامی عام اعمال می‌شود و مطابق با آن چگونگی پاسخ‌گویی شرکت به سهام‌داران و هم‌چنین سایر ذی‌نفعان­ شکل می‌گیرد. سطح افشای داوطلبانه یکی از انواع سازوکارهای پاسخ‌گویی شرکت به سهام‌داران و دیگران است. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه‌ی بین حاکمیت شرکتی و سطح افشای داوطلبانه‌ی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. متغیر حاکمیت شرکتی براساس معیارهای مالکیت نهادی، درصد اعضای غیرموظف هیأت‌مدیره و یکسانی رئیس هیأت‌مدیره و مدیرعامل، اندازه‌گیری شده‌است؛ هم‌چنین برای اندازه­گیری متغیر سطح افشای داوطلبانه، از چک‌لیست بوتوسان، تعدیل شده به‌وسیله‌ی کاشانی­پور و همکاران استفاده شد که شامل 71 شاخص در شش بخش کلی پیشینه‌ی اطلاعاتی، خلاصه­ای از نتایج مهم تاریخی، آماره­های اصلی غیرمالی، اطلاعات بخش­ها، اطلاعات پیش­بینی، بحث و تحلیل مدیریت است. جامعه‌ی آماری پژوهش، تمامی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را تشکیل می‌دهد. فرضیه‌های پژوهش از طریق رگرسیون چند متغیره با استفاده از داده‌های ترکیبی آزمون شد. یافته‌های حاصل از بررسی 71 شرکت در بازه‌ی زمانی 1390-1382 بیان‌گر این است که با افزایش تعداد مدیران غیرموظف در هیأت‌مدیره، سطح افشای داوطلبانه‌ی شرکت‌ها افزایش می‌یابد و هم‌چنین یکسانی رئیس هیأت ‌مدیره و مدیرعامل باعث کاهش سطح افشای داوطلبانه‌ در شرکت‌ها می‌شود؛ اما بین مالکیت نهادی و سطح افشای داوطلبانه‌ی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، رابطه‌ی معناداری مشاهده نشد.