تعیین فاصله‌ژنتیکی برخی ارقام لوبیا (Phaseolus Vulgaris) با استفاده از الکتروفورز یک بعدی

Abstract

مواد ژنتیکی متفاوت گیاهی، ذخایر بالقوه‌ای هستند که به عنوان پشتوانه‌ای ارزشمند برای متخصصین اصلاح‌نباتات به شمار می‌روند. مطالعه پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر به دلیل این‌که کمتر تحت اثر محیط قرار می‌گیرند، اطلاعات قابل اعتمادی از تنوع‌ژنتیکی ژنوم لوبیا را در اختیار قرار می‌دهند. در این مطالعه تفکیک پروتئین‌های بذر 12 ژنوتیپ لوبیا بر اساس روش لاملی با کمک سیستم الکتروفورز ژل‌پلی اکریل‌آمید 5/12 درصد آنالیز گردید. بررسی باندها با برنامه NTSYS تفاوت‌های درخور توجهی را نشان دادند. کمترین تعداد باند مربوط به ژنوتیپ شماره 11 (شکوفا) و بیشترین تعداد باند مربوط به ژنوتیپ شماره 12 (DF1083) بود. ضریب کوفنتیک محاسبه شده جهت آزمون برازش دندروگرام با داده‌های کیفی 89/0 بدست آمد که نشان‌دهنده برازش مناسب و مطلوب دندروگرام با داده‌های کیفی می‌باشد. نمودار حاصل از تجزیه به محورهای اصلی بر اساس پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر لوبیا، دندروگرام پنج خوشه‌ای را مورد تأیید و انطباق قرار داد. بنابراین، با توجه به فواصل ژنوتیپ‌ها نسبت به هم، در برنامه‌های اصلاحی جهت بدست آوردن بالاترین هتروزیس، تلاقی ژنوتیپ‌های Ks21193 و شکوفا قابل توجیه می‌باشد. به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار پروتئین کل مربوط به ژنوتیپ‌های درسا و شکوفا بود.