بازداری پاسخ، بازداری پاسخ، خودآگاهی ‌شناختی و تجربیات تجزیه‌ای در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، مقایسه بازداری پاسخ، خود آگاهی‌شناختی و تجربیات تجزیه‌ای در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر گروه‌های وارسی و شستشو) می‌باشد. این پژوهش علی- مقایسه‌ای است. نمونه پژوهش80 بیمار مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر گروه‌های وارسی و شستشو) است که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ملاک‌های ورود شامل سن بالای 25 سال‌، مدرک تحصیلی حداقل سیکل و عدم ابتلا به بیماری‌های حاد جسمانی و روانی دیگر بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه وسواس فکری- عملی، آزمون رنگ- واژه استروپ، پرسشنامه فراشناخت و مقیاس تجربیات تجزیه‌ای بود. داده‌های پژوهش، با روش تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین زمان پاسخ و میزان خطا در آزمون استروپ در بیماران زیر‌ گروه وارسی از بیماران زیر گروه شستشو به‌طور معنا‌داری بیشتر است (001/0P<). در صورتی که بین میانگین نمرات خودآگاهی‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر‌ گروه‌های وارسی و شستشو) تفاوت معنا‌داری، بدست نیامد. این یافته‌ها نشان می‌دهند که بازداری پاسخ و تجربیات تجزیه‌ای می‌تواند به عنوان متغیرهای تأثیرگذار در فهم سبب‌شناسی، پیشگیری و درمان بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی نقش مهمی ایفا کند.