بررسی ترکیب گونه ای و فراوانی ماهیان درگرگورهای سنتی آبهای استان بوشهرخلیج فارس

Abstract

در این بررسی که طی یک دوره 5 ماهه از اسفند 1385 لغایت تیرماه 1386 انجام شد، مقدار 435 کیلو گرم ( 1188 عدد ) آبزی مربوط به 25 گونه از 11 خانواده طی10 بارسرکشی و بازدید از گرگورها صید و زیست سنجی شدند. از نظر تعداد بیشترین فراوانی با 0/54 % در اردیبهشت و کمترین با 2/7 % در اسفند بدست آمد. فراوانی گیش پهن با 1/38% نسبت به سایرین بیشترین و سهم سایر گونه ها به ترتیب کوپر با 9/21% ، سنگسر معمولی 5/11% ، شانک زرد باله 7/7% ، هامورمعمولی 1/6% ، گیش بال افشان 7/3% ، گوازیم دم رشته ای 0/3% و سرخو چمن با 1/2% ، بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده بودند؛ که از نظر تعداد 0/94% متعلق به این 8 گونه می باشد. از نظر وزنی نیز سنگسر معمولی با 3/24% بیشترین نسبت به سایرین و سایر گونه ها به ترتیب هامورمعمولی 8/16% ، گیش پهن 2/16% ، کوپر 5/13% ، گیش بال افشان 7/8% ، شانک زردباله 4/7% ، سرخو چمن 8/3% ، صُبیتی 8/1% ، گوازیم دم رشته ای 6/1% و میش ماهی منقوط 3/1% را تشکیل داده بودند؛ که از نظر وزن 5/95% به این 10 گونه تعلق داشته است . براساس نتایج ، متوسط صید یک گرگور در ماه ( CPUE ) در دوره نمونه برداری 8/1 کیلوگرم -گرگور در ماه محاسبه گردید، درحالی که بشترین CPUE در نیمه اردیبهشت با 8/3 و کمترین در اسفند با 8/0 کیلو گرم بر گرگور در ماه بدست آمد .