تأثیر هشت هفته تمرین پلایومتریک بر توان بی‌هوازی، شاخص خستگی، قدرت انفجاری و چابکی کشتی‌گیران آزادکار

Abstract

روش‌های مختلف تمرین جهت کسب آمادگی و نتایج درخشان در مسابقات مد نظر مربیان و ورزشکاران بوده ­است. با توجه به اهمیت تمرینات پلایومتریک در بهبود عملکرد ورزشکاران، هدف از اجرای این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر توان بی­هوازی، شاخص خستگی، قدرت انفجاری پاها و چابکی کشتی­گیران آزادکار 15 تا 17 ساله شهرستان ملکان بود. روش پژوهش نیمه­تجربی و جامعه آماری آن شامل 78 کشتی­گیر آزادکار 15 تا 17ساله شهرستان ملکان می‌باشد. بدین منظور 24 کشتی­گیر به­صورت تصادفی انتخاب و بر اساس شاخص خستگی حاصل از پیش­آزمون به‌صورت زوج­های همتا به دو گروه 12 نفره پلایومتریک و کنترل تقسیم شدند و پس از هشت هفته اجرای پروتکل تمرینی مجدداّ از هر دو گروه پس­آزمون گرفته ­شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون­های تی همبسته و تی مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد پس از هشت هفته تمرینات پلایومتریک در توان حداکثر، توان حداقل، میانگین توان قدرت انفجاری پاها و چابکی بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده می شود (05/0p≤). ولی در شاخص خستگی اختلاف معناداری وجود نداشت. به نظر می­رسد که کشتی­گیران جهت بالا بردن توان بی­هوازی، بهبود در شاخص خستگی، چابکی و قدرت انفجاری پاهای ورزشکاران از تمرینات پلایومتریک با تأکید بر رعایت ویژگی­های نمونه‌های تحقیق در برنامه­های جسمانی خود استفاده نمایند.