تأثیر تمرینات پیلاتس و نوروفیدبک بر تعادل بیماران سکتۀ مغزی مزمن

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس و نوروفیدبک بر بهبود تعادل بیماران سکتۀمغزی مزمن است. این مطالعه به صورت طرح تک آزمودنی بر روی 6 بیمار با میانگین سنی 2±60 انجام شد که به­طور تصادفی به سه گروه درمانی (پیلاتس، نوروفیدبک و کنترل) تقسیم شدند. قبل از شروع تمرینات آزمودنی­ها توسط آزمون تعادلی برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه نخست، تمرینات پیلاتس را به مدت 16 جلسۀ 45 دقیقه­ای به صورت یک روز در میان دریافت کردند. تمرینات گروه نوروفیدبک نیز 16 جلسه 45 دقیقه ­ای یک روز در میان بر اساس پروتکل تمرین به­عمل انجامید. در طی فاز درمان، آزمودنی­ها در جلسات چهارم و هشتم توسط همان آزمون­ها ارزیابی ­شدند و بعد از اتمام دورۀ درمان پس­آزمون به­عمل آمد. یافته­ها نشان داد که میزان بهبود تعادل هم در گروه پیلاتس و هم نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل معنادار بود. همچنین بین میزان بهبودی عملکرد تعادل بیماران در دو گروه تجربی تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که بهره­گیری از تمرینات پیلاتس و نوروفیدبک به عنوان بخشی از برنامه­های درمانی برای بهبود مشکلات ناشی از سکتۀ مغزی خصوصاً مشکلات حسی- حرکتی بیماران توصیه می­شود.