تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر مقادیر سرمی آیریزین، FGF21 و شاخص‌های گلایسمی در زنان دیابتی نوع 2

Abstract

در اثر فعالیت ورزشی، مایوکاین‌هایی نظیر آیریزین و FGF21 با میانجی‌گری اثرات ضد التهابی خود، در مهار پیشرفت مقاومت به انسولین ناشی از دیابت نوع 2 موثر می‌باشند. از این ‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته HIIT بر مقادیر سرمی آیریزین، FGF21و شاخص‌های گلایسمی در زنان دیابتی نوع 2 می‌باشد. 20 زن مبتلاء به دیابت نوع 2 (سن: 3/55 و BMI: 09/27) به ‌طور تصادفی در دو گروه 10 نفری HIIT و کنترل تقسیم‌بندی شدند. برنامه تمرین HIIT به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و با شدت 85 ـ 80 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. پیش و پس از اتمام برنامه تمرینی از دو گروه در حالت ناشتا نمونه‌گیری خونی به عمل آمد تا مقادیر سرمی آیریزین، FGF21و شاخص‌های‌ گلایسمی اندازه‌گیری شود. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون آماری t همبسته و tمستقل تجزیه‌ و تحلیل شدند(05/0 >p). HIIT به‌ طور معناداری مقادیر سرمی آیریزین و FGF21 زنان دیابتی نوع 2 را بعد از 8 هفته افزایش (001/0p=) و HBA1c (003/0p=)، گلوکز و مقاومت به انسولین (006/0p=) را کاهش داد. بین گروه تمرین و کنترل در مقادیر FGF21، آیریزین و شاخص‌های گلایسمی تفاوت معنادار وجود داشت (001/0p=). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد HIITاز طریق تحریک ترشح مایوکاین‌هایی نظیر آیریزین و FGF21در کنترل هومئوستاز قند و مقاومت به انسولین بدن موثر باشد. با وجود این، با توجه به تاثیر آیریزین بر تغییرات بافت چربی سفید و قهوه‌ای، بررسی تغییرات آدیپوکاین‌ها در کنار FGF21 و آیریزین عضلانی با تمرینات HIIT قابل توجه می‌باشد.