رابطه شادکامی با پذیرش خود، قدردانی و بخشش در سالمندان: نقش میانجی توانمندی‌ خود

Abstract

<span>با افزایش سن، به ­طور معمول ظرفیت­ های طبیعی بدن کاهش می‌یابد و سالمندان دچار مشکلات جسمی و روانی متعددی می‌شوند. یکی از مهم‌ترین مشکلات سالمندان، کاهش سطح شادکامی است. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین شادکامی در سالمندان بر اساس پذیرش خود، قدردانی و بخشش با نقش میانجی توانمندی­ خود انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان عضو کانون‌های جهاندیدگان شهرداری تهران در سال 1396 بودند که از بین آنها 950 نفر از طریق نمونه­گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه ­های شادکامی فوردایس، پذیرش بی­قید و شرط جیمزلین و همکاران، قدردانی مگ­کالوف، روان­شناختی قدرت ایگو استروم و همکاران و بخشودگی بین­ فردی احتشام­ زاده و همکاران اجرا شد. سپس با روش­ های همبستگی پیرسون و معادله ­یابی ساختاری یافته­ ها مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین تمامی متغیرها وجود دارد (05/0>P) و تنها بین مؤلفه دوری از نگرانی با سه متغیر قدردانی، بخشش و توانمندی خود رابطه منفی وجود دارد. قدردانی قوی­ترین رابطه مثبت را با مؤلفه ­های خود بودن، برنامه ­ریزی و خوش­بینی دارد. پذیرش خود قوی­ترین رابطه مثبت را با مؤلفه­ های پرورش شخصیت اجتماعی، خوش­بینی و پرورش شخصیت سالم نشان داد. همچنین، بخشش قوی­ترین رابطه مثبت را با مؤلفه ­های دوری از نگرانی، خوش­بینی و بیان احساسات دارد و توانمندی خود قوی­ترین رابطه مثبت را با مؤلفه­ های خوش­ بینی، برنامه ­ریزی و صمیمیت دارد. نقش میانجی توانمندی خود توسط مدل مفهومی پژوهش تأیید شد. به منظور افزایش شادکامی و نشاط سالمندان، شایسته است که نقش پذیرش خود، قدردانی و بخشش با توجه به توانمندی خود در مواجه با سالمندان مد نظر قرار گیرد.</span>