پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی بر اساس دین‌داری و خود شفقت ورزی در سالمندان

Abstract

با توجه به اهمیت حیاتی بهزیستی سالمندان و رشد سریع جمعیت آنان، بررسی نقش متغیرهای مختلف در بهزیستی سالمندان ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بهزیستی روان‌شناختی با دین‌داری و خود شفقت­ورزی در سالمندان انجام پذیرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه‌ی اجرا، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم سراهای سالمندان نیمه وقت شهر­کرمانشاه­، به تعداد 1190 نفر است که از این تعداد، 700 نفر مرد و 490 نفر زن بالای 55 سال می‌باشند. بر اساس جدول مورگان نمونه به تعداد 300 نفر فقط از مردان انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه بهزیستی روان‌شناختی ریف، مقیاس نگرش مسلمانان به دین وایلد و جوزف و پرسش‌نامه فرم کوتاه خود شفقت­ورزی ریس و همکاران بودند. در تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که بین دین‌داری (46/0=r) و خودشفقت­ورزی (61/0=r) با بهزیستی روان‌شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (001/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که بیش­ همانندسازی، کمک شخصی، ذهن آگاهی، انزوا و مناسک اسلامی قادر به پیش­بینی 57 درصد از واریانس بهزیستی روان­شناختی در سالمندان می‌باشند. بنابراین با افزایش دین‌داری در زندگی و خود­شفقت­ورزی، می‌توان بهزیستی روان‌شناختی را افزایش داد.