تعیین احتیاجات انرژی نگهداری و رشد در بوقلمون‌های در حال رشد به دو روش کشتار مقایسه‌ای و شاخص رشد نسبی

Abstract

<strong>این پژوهش با هدف تعیین احتیاج انرژی نگهداری و بازده مصرف انرژی برای رشد به دو روش کشتار‌مقایسه‌ای و شاخص رشد‌نسبی (گرم افزایش وزن تقسیم بر کیلوگرم وزن متابولیکی(وزن بدن^0.75)) در جوجه بوقلمون‌ها از وزن یک تا چهار کیلوگرم انجام شد. تعداد 40 قطعه جوجه بوقلمون‌ نر (سن 24 روزگی، وزن 93±800 گرم) با جیره حاوی 12.3مگاژول انرژی قابل سوخت‌وساز تا رسیدن به وزن چهارکیلوگرم تغذیه شد. انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری و تصحیح شده، گوارش‌پذیری مواد مغذی جیره، و توازن انرژی در وزن-های تقریبی دو و سه کیلوگرم تعیین شد. در روش کشتار مقایسه ای، تعداد بیست جوجه (هر مرحله 5 قطعه) در وزن‌های60± 1119گرم،93±2539گرم، 68±3528 گرم و 82±3957گرم کشتار و ترکیبات شیمیایی لاشه آنها اندازه‌گیری شد. احتیاجات نگهداری و رشد از تابعیت خطی انرژی قابل‌ سوخت‌وساز مصرفی و انرژی ذخیره شده برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبی، از رابطه تابعیت خطی بین انرژی قابل سوخت‌وسازمصرفی و نسبت افزایش وزن به وزن متابولیکی جوجه‌ها احتیاجات کیلوژول به ازای کیلوگرم وزن متابولیکی و بازده استفاده از انرژی برای افزایش وزن 56 درصد برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبی، احتیاجات انرژی نگهداری و رشد به ترتیب 3.66 کیلوژول به ازای هر گرم وزن متابولیکی و 10.4 کیلوژول به ازای هر گرم افزایش وزن روزانه بدست آمد. نتیجه کلی اینکه، روش شاخص رشد نسبی به دلیل سادگی بیشتر جهت برآورد احتیاجات نگهداری و رشد جوجه بوقلمون‌ها توصیه می‌شود.</strong>