ناپدید شدن شکمبه‌ای پروتئین و اسیدهای آمینه کنجاله کانولای عمل‌آوری نشده و عمل‌آوری شده با پرتوهای گاما و الکترون

Abstract

<strong>این پژوهش به‏منظور بررسی تأثیر دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتوهای یون‏ساز گاما و الکترون، بر ناپدیدشدن شکمبه‏ای اسیدهای آمینه و زیرواحدهای پروتئین کنجالۀ کانولا انجام گرفت. آزمایش تجزیه‏پذیری با تکنیک کیسه‏های نایلونی اجرا شد. بدین ‏منظور از سه رأس گاو نر تالشی مجهز به فیستولای شکمبه‏ای استفاده شد. روند ناپدیدشدن شکمبه‏ای زیرواحدهای پروتئین کنجالۀ کانولا، با تکنیک الکتروفورز ژل پلی‏آکریلامید در حضور سدیم دودسیل‌سولفات تعیین شد. پرتوتابی موجب کاهش تجزیه‏پذیری شکمبه‏‏‏ای اسیدهای آمینه شد (05/0P<). به‏جز در زمینۀ اسیدهای آمینۀ سرین، تیروزین، و گلوتامات، تأثیر پرتو گاما در کاهش تجزیه‏پذیری اسیدهای آمینه بیشتر از پرتو الکترون بود. تجزیۀ الکتروفورزی وجود پروتئین کروسیفرین با چهار زیرواحد را در کنجالۀ کانولا نشان داد. در کنجالۀ کانولای پرتوتابی‌نشده، هر چهار زیرواحد پروتئین کروسیفرین پس از هشت ساعت انکوباسیون شکمبه‏ای تجزیه شدند. دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو الکترون و پرتو گاما، باعث حفظ زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین به‏ترتیب تا زمان 16، 24 و 48 ساعت شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عمل‏آوری با پرتوهای یون‏ساز گاما و الکترون باعث کاهش تجزیۀ شکمبه‏ای زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین و اسیدهای آمینۀ کنجالۀ کانولا می‏شود. توانایی پرتو گاما در کاهش تجزیۀ شکمبه‏ای پروتئین‏های کنجالۀ کانولابیشتر از پرتو الکترون است.</strong>