اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

Abstract

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولید­مثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش 24 قطعه مولد با نسبت جنسی 1:3 ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیره­­های غذایی حاوی 0 (شاهد)، 50 و 100 میلی­گرم آستاگزانتین بر کیلو­گرم جیره به عنوان تیمار­های آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره 45 روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذا­دهی شدند. اندازه­ گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخم­ها، و تعداد لارو­ها پس از رهاسازی به عنوان شاخص­های کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخص­های تکوین لاروی (LSI) و طول لارو­ها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح 50 و 100 میلی­گرم در کیلو­گرم افزایش معنی­ داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لارو­های رها شده ایجاد شد (P