بررسی اثر تجویز خوراکی سطوح مختلف پروبیوتیک Lactobacillus casei بر برخی آنزیم‌های گوارشی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان انگشت‌قد

Abstract

پروبیوتیک‌ها مکمل­های غذایی زنده­ای هستند که از طریق بهبود بار میکروبی روده میزبان­، تاثیرات سودمندی را در آن ایجاد کرده، سبب بهبود جذب مواد غذایی از روده می‌شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز خوراکی سطوح پروبیوتیک Lactobacillus casei (PTCC1608) بر برخی آنزیم­های گوارشی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان است. از این رو، 4800 قطعه بچه ماهی قزل‌آلا، با وزن متوسط 5/5±6/32 گرم در چهار تیمار با سه تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند (هر تکرار با 400 قطعه ماهی). ماهیان تیمارهای A، B و C به ترتیب با جیره‌های غذایی حاوی 106×5، 107×5 و CFU/mL108×5 L. casei به مدت 60 روز غذادهی شدند. یک تیمار نیز به عنوان تیمار شاهد با شرایط کاملا مشابه اما بدون اضافه کردن باکتری به خوراک در نظر گرفته شد. با اندازه‌گیری فعالیت آنزیم­های آلفا آمیلاز، ترپسین و کموتریپسین در روز 60 مشخص شد تیمارهایی که از پروبیوتیک با جیره حاوی CFU/mL106×5 L. casei تغذیه شده بودند در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی­دار داشتند (05/0P˂). اما در سایر تیمارهایی که با غلظت­های دیگر پروبیوتیک تغذیه شده بودند، اختلاف معنی­داری در فعالیت این آنزیم­ها نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد (05/0P>). همچنین فعالیت آنزیم­های آلکالین فسفاتاز، لیپاز و پروتئاز در تیمارهای که از پروبیوتیک با غلظت‌های 106×5 و CFU/mL107×5 استفاده شده بود، افزایش معنی‌داری را نسبت به شاهد نشان داد (05/0P˂). بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن پروبیوتیک L. casei با غلظت CFU/mL106×5 به خوراک ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان انگشت‌قد، به عنوان مناسب­ترین غلظت، باعث بهبود فعالیت آنزیم­های گوارشی ماهی قزل‌آلا می‌شود، ولی غلظت­های بالاتر آن، اثرات منفی بر ماهی قزل‌آلا دارد.