اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر وابستگی بین‌فردی و کنترل‌عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش‌وتعهد بر کاهش وابستگی بین‌فردی و افزایش کنترل عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته بود. این پژوهش به شیوه نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه صورت گرفت. از میان کلیه افراد (40 زن) مبتلا به اختلال شخصیت وابسته مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌درمانی شهر قدس و منطقه 22 شهر تهران، 18 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردیده و به‌صورت تصادفی در دو گروه (نُه نفره) آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCI)، مقیاس تجدیدنظر شده کنترل عمل (ACS-R)و پرسشنامه‌های تجدیدنظر ‌شده اختلال شخصیت وابسته (DPI-R) و وابستگی به دیگران (IDI) استفاده شد. افراد گروه آزمایش به مدت 11 جلسه 70 دقیقه‌ای، تحت درمان پذیرش‌وتعهد قرار گرفتند و در نهایت، داده‌ها با روش تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد، درمان پذیرش‌وتعهد بر کاهش وابستگی بین‌فردی و افزایش کنترل‌عمل افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته تأثیر معناداری دارد (01/0P<). با توجه به نتایج پژوهش، به‌کارگیری درمان پذیرش‌و‌تعهد در مراکز روان‌درمانی برای درمان و بهبود مشکلات مربوط به اختلالات شخصیت مفید و مؤثر خواهد بود.