نقش پیش بینی کننده مولفه های بهوشیاری و خودمهارگری مادران در تنظیم هیجانات کودکان

Abstract

ارتباط هیجان و سلامتی جایگاهی اساسی در حوزه­ روانشناسی سلامت دارد. این فرضیه که تجربه هیجان و ابراز آن می ­تواند نقشی اساسی در وضعیت سلامتی فرد ایفا کند، با ورود پارادایم روان تنی در سلامت و بیماری، محبوبیت زیادی در روانشناسی علمی پیدا کرد. هدف از پژوهش حاضر پیش­ بینی تنظیم هیجانات کودک بر اساس مولفه ­های خودمهارگری و بهوشیاری مادران آنهاست. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند 9 تا 12 ساله شهر پارسیان بود. از بین جامعه آماری 126 والد و کودک به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ ها از پرسشنامه ­های چک لیست تنظیم هیجانی (فرم کودک و نوجوان) (ERCQ) خودمهارگری (SC) و بهوشیاری (MMS) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها به ­وسیله همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که بین خودمهارگری با بی ­ثباتی هیجان و عدم تناسب موقعیت ابراز هیجان رابطه معکوس و معنادار، و بین مولفه خودمهارگری با انعطاف پذیری هیجانی رابطه مستقیم و معنی ­دار وجود دارد ((p<./.1.. همچنین بین میزان بهوشیاری مادران با خودآگاهی در تنظیم هیجانات و تناسب موقعیت ابراز هیجان در کودکان رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت. علاوه بر این، نتایج رگرسیون نشان داد که متغیر خودمهارگری توانست، واریانس بی ­ثباتی هیجانی، عدم تناسب موقعیت ابراز هیجانات و انعطاف ­پذیری هیجانی را تبیین کند. متغیر بهوشیاری نیز توانست واریانس خودآگاهی در ابراز هیجانات را تبیین نماید. با توجه به یافته ­های پژوهش می ­توان با آموزش خودکنترلی و بهوشیاری به مادران در جهت تنظیم هیجانات و سلامت روان کودکان گام موثری برداشت.