ارائه مدل تلفیقی رویکرد هیجان مدار و مدل گاتمن و اثربخشی آن بر کیفیت رابطه زناشویی زنان متاهل

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدل تلفیقی رویکرد هیجان ­مدار و مدل گاتمن بر کیفیت رابطه زناشویی زنان متاهل انجام گرفت. این پژوهش به روش آزمایشی با طرح شبه­ آزمایشی از نوع پیش­ آزمون، پس­ آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش زنان متاهل مراجعه ­کننده به خانه سلامت تهرانسر منطقه 21 می ­­باشند. نمونه شامل 26 نفر از افراد جامعه بودند که به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و 13 نفر در گروه آزمایش و 13 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه کیفیت ابعاد رابطه ادراک شده (PRQC) استفاده شد. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری داده­ های پژوهش می ­توان گفت که آموزش مدل تلفیقی رویکرد هیجان­ مدار و مدل گاتمن موجب افزایش معنادار کیفیت رابطه زناشویی و تمام شش خرده ­مقیاس­ های آن (رضایت، اعتماد، تعهد، شوق و شور جنسی، صمیمیت و عشق) شده است. همچنین نتایج آزمون اندازه­ گیری مکرر نشان داد که اثربخشی آموزش مدل تلفیقی حاضر بعد از یک ماه ماندگار بوده است. بنابراین، نتایج پژوهش حاکی از این است که از آموزش مدل تلفیقی رویکرد هیجان­ مدار و مدل گاتمن می توان برای بهبود کیفیت رابطه زناشویی زنان متاهل استفاده کرد.