بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب آوری با کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر تهران

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب‌آوری با کیفیت زندگی در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 338 نفر از مادران بود که به روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. در این پژوهش، از روش­های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. از مقیاس خودکارآمدی چسنی و همکاران (2006)، تاب‌آوری کلاهنن (1996) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین متغیر خودکارآمدی با کیفیت زندگی و مولفه­های آن بجز مولفه سلامت محیط رابطه معنی‌دار و مسقیمی وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با کیفیت زندگی و مولفه­های آن بجز مولفه سلامت محیط رابطه معنی‌دار و مسقیمی وجود دارد. نتایج بررسی رگرسیون نیز نشان داد خودکارآمدی و تاب آوری به طور معناداری کیفیت زندگی را پیش­بینی کردند. نتایج بدست آمده نشان داد که کیفیت زندگی رابطه مستقیمی با خودکارآمدی و تاب آوری دارد و این متغیرها می­توانند تاثیر فراوانی بر کیفیت زندگی مادران داشته باشند.